najeźdźca

najeźdźca
сущ.
• захватчик
• оккупант
* * *
najeźdźc|a
♂, мн. И. \najeźdźca y, РВ. \najeźdźcaów захватчик
+

napastnik

* * *
м, мн И najeźdźcy, РВ najeźdźców
захва́тчик
Syn:

Słownik polsko-rosyjski. 2013.

Игры ⚽ Поможем сделать НИР

Смотреть что такое "najeźdźca" в других словарях:

  • najeźdźca — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos VIIIa, lm M. najeźdźcacy {{/stl 8}}{{stl 7}} ten, kto dokonuje zbrojnego najazdu na czyjś teren, państwo itp. : {{/stl 7}}{{stl 10}}Spiskować przeciwko najeźdźcy.Walczyć z najeźdźcą. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • najeźdźca — m odm. jak ż II, DCMs. najeźdźcacy; lm M. najeźdźcacy, DB. najeźdźcaców «ten, kto dokonuje najazdu, napada zbrojnie w celach zaborczych na inne państwo; napastnik» Walczyć z najeźdźcą. Uwolnić kraj od najeźdźców. Najeźdźca niszczy kraj …   Słownik języka polskiego

  • Sowjetischer Militärfriedhof in Warschau — Blick auf das zentrale Mahnmal des Friedhofs vom Norden aus Der Sowjetische Militärfriedhof in Warschau (Cmentarz Mauzoleum Żołnierzy Radzieckich) gehört zu den größten sowjetischen Militärfriedhöfen in Polen[1]. Hier sind 21.668 sowjetische… …   Deutsch Wikipedia

  • gerylas — m IV, DB. a, Ms. gerylassie; lm M. i hist. «partyzant hiszpański, członek oddziałów partyzanckich walczących z najeźdźcą lub biorących udział w wojnie domowej, zwłaszcza wsławionych w wojnie z Napoleonem I» ‹z hiszp.› …   Słownik języka polskiego

  • gnieść — ndk XI, gniotę, gnieciesz, gnieć, gniótł, gniotła, gnietli, gnieciony 1. «przyciskać kogoś, coś mocno; miażdżyć, zgniatać, ugniatać» Gnieść kartofle tłuczkiem. Gnieść maliny, porzeczki, winogrona w prasie. ∆ Gnieść ciasto «wyrabiać, miesić… …   Słownik języka polskiego

  • konkwistador — m IV, DB. a, Ms. konkwistadororze, lm M. konkwistadororzy, DB. ów «najeźdźca, zdobywca, zaborca, zwłaszcza hiszpański lub portugalski kolonizator Ameryki Południowej i Środk.wej» ‹hiszp.› …   Słownik języka polskiego

  • najeźdźczy — rzad. przym. od najeźdźca Armia najeźdźcza …   Słownik języka polskiego

  • walczyć — ndk VIb, walczyćczę, walczyćczysz, walcz, walczyćczył 1. «toczyć walkę, brać udział w walce, w bitwie, w wojnie; bić się» Walczyć dzielnie, mężnie, bohatersko, zaciekle, zażarcie. Walczyć jak lew. Walczyć do końca, do upadłego, do ostatniego tchu …   Słownik języka polskiego

  • bić się — I – pobić się {{/stl 13}}{{stl 7}} bić jeden drugiego nawzajem, szamotać się ze sobą : {{/stl 7}}{{stl 10}}Proszę pani, oni się biją! Pobili się o dziewczynę. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}bić się II {{/stl 13}}{{stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • konkwistador — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos I, Mc. konkwistadororze; lm M. konkwistadororzy {{/stl 8}}{{stl 7}} ten, kto dokonuje podbojów terytorialnych; zaborca, najeźdźca, zdobywca (zwłaszcza o hiszpańskich i portugalskich kolonizatorach Ameryki Płd. i Środk …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • ruch oporu — {{/stl 13}}{{stl 7}} tajne organizacje polityczne i wojskowe, walczące z najeźdźcą okupującym kraj : {{/stl 7}}{{stl 10}}Ruch oporu w okupowanej Polsce, Francji. Ruch oporu przeprowadził szereg udanych akcji. Należeć do ruchu oporu. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień


Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»